Czy mając 54 lata dam radę nauczyć sie języka angielskiego?

tak, tak i jescze raz tak - wiem,co mówię - bo i ja nie mam ..nastu lat - a ogromnie dużo się tu nauczyłam,a nie jestem tutaj jedyną osobą nie będącą nastolatką.pzdrawiam

Nie wydaje mi się aby była jakaś granica wiekowa po przekroczeniu której "nie dał byś rady" tego zrobić. Oczywiście są pewne rzeczy których wykonanie w pewnym wieku sprawia nam nieco trudności lub jest całkowicie niemożliwe jednak nie wydaje mi się aby było to przyswajanie języka. Wszystko zależy od Ciebie, od Twojej motywacji, samozaparcia, czasu i pewnie jeszcze wielu innych czynników które mogą mieć na to wpływ ale moim zdaniem jest to całkowicie i 100% wykonalne:) Są tutaj na e-tutorze ludzie w różnym wieku i z powodzeniem przyswajają sobie język i założę się że nie zastanawiają się nad tym ile lat właśnie skończyli:)Myślę iż powiedzenie 'na naukę nigdy nie jest za późno' świetnie pasuje jako odpowiedź na Twoje pytanie. Ja bym się nie zastanawiała tylko brała się za nią zwłaszcza jeśli dysponujesz większa ilością czasu z którym nie wiesz co robić. A nawet jeśli nie to też nie jest to przeszkodą, po prostu będziesz go dziennie poświęcał na nią nieco mniej - ważne aby było to systematyczne - a efekty przyjdą z czasem bez względu na wiek.....

Powodzenia.

Nie trać czasu Tadeuszs i zabieraj się do nauki 57-latka.Zaczęłam naukę angielskiego 4 lata temu i tak już zostało,codziennie małymi kroczkami ale zawsze do przodu.A to pytanie zadaj sobie za jakiś czas,jak rozsmakujesz się w nauce i zobaczysz jej efekty.Powodzenia.

Nie ma co się zastanawiać, tylko trzeba wytrwale próbować. I najważniejsze, aby Ci na tym zależało, to będą efekty.

pewnie!! moj tata jest w Twoim wieku, uczy się co prawda od kilku lat, ale po ang juz smiga! ;) mama dopiero zaczyna, raczej słabo z jej motywacja,ale gdyby chiała,to też dałaby radę. Powodzenia!!

Uważam , że wiek nie jest istotny, ważna jest motywacja i chęci , a najważniejsza to systematyczność.
A jeśli nauka nie będzie obowiązkiem, a stanie się przyjemnością, to sukces murowany. Pozdrawiam - 50+

Bez kompleksów.Ja mam więcej lat od Ciebie i bardzo jestem zadowolona z tej stronki.Umysł trzeba ćwiczyć-szczególnie w tym wieku.Zamiast rozwiązywać głupawe krzyżówki,robię sobie różne ćwiczenia i zawsze coś tam zostaje w głowie.
Powodzenia.

Of course! Ja też jestem starsza od Ciebie i z przyjemnością się tu uczę.

Jestem trochę młodszy, ale chyba nieźle mi idzie. Tobie też tego życzę. Co ważne nauka sprawia mi przyjemność. Nigdy wcześniej nie uczyłem się angielskiego. Powodzenia!

Na naukę nigdy nie jest za późno :) powodzenia!! :)

Tadeuszs,
właściwie zostało napisane prawie wszystko na Twoje pytanie. To "prawie" oznacza, że najtrudniejsze są pierwsze 2 tygodnie - mało zostaje w głowie, ale to normalne, nie zrażaj się i "małymi kroczkami" - później jest już tylko lepiej.
Pozdrawiam
|Krzysztof (55++)

Mam 11 lat więcej i od półtora roku jestem na eTutor. Na początku idzie to opornie, ale stopniowo wiedza wchodzi do głowy coraz to lepiej. Oczywiście są słówka i zdania których ciężko się nauczyć ale trzeba cierpliwie się uczyć. A więc powodzenia.

Pozdrawiam.

Na naukę nigdy nie jest za późno, tak uważam, że w każdym wieku to ma sens a i pamięć się polepsza :) Mnie trudno było zawsze zmobilizować się do nauki angielskiego i to był mój problem a odkąd tutaj jestem to codziennie staram się nauczyć czegoś nowego. Myślę, że wyrobiłam sobie dobry nawyk codziennej nauki, czasami naprawdę jest ciężko, wydaje się, że niby tyle godzin nauki a nic nie umiem, ale to normalne. W pewnym momencie następuje przełom i warto się nie poddawać. Wątpliwości jest mnóstwo, ale poczucie tego, że nie marnujemy czasu na bzdury, daje większą satysfakcję :) Najważniejsza jest systematyczność i motywacja, wiek nie gra tu zasadniczej roli.

Jasne że dasz radę! ;) najważniejsza jest motywacja, jeśli bardzo chcesz to bez problemu się nauczysz ;) wiek nie gra tutaj roli,bo na naukę nigdy nie jest za późno. Życzę powodzenia i sukcesów;)

Pewnie, że dasz radę. Skoro języków obcych uczą się staruszkowie, to tym bardziej ludzie w wieku trochę mniej dojrzałym. Ja mam tego najlepszy przykład. Mój osiemdziesięcioletni ojciec uczy się języka niemieckiego. Co prawda, pamięć w tym wieku już nie ta, ale uczy się i to jest najważniejsze. Nie wiek, ale motywacja i chęci. Życzę powodzenia :)

dziękuję wszystkim za odpowiedź daliście mi tyle pozytywnej energii więc biorę się do roboty.pozdrawiam

Po takim wsparciu jakie tutaj otrzymałeś nie masz już innego wyjścia jak tylko zabrać się za naukę :)

Dasz radę.Ja mam 50 i zaczęłam się uczyc 3 miesiące temu.Dodawaj powolo w swoim tempie powtórki/ nie za dużo od razu/ i zobaczysz ,że po pewnym czasie słówkasame zaczną Ci się pojawiać w pamięci .Naprawdę warto .Mój mąż się śmieje że on wytyczy trasę wakacyjną a ja mam umieć się porozumiewać.To mobilizuje. Pozdrawiam

Bardzo popieram. Znam przemiłego 86-latka (tak! to nie pomyłka), który od dwóch lat uczy się języka włoskiego, bo koniecznie chciał słuchać programów telewizyjnych w tym języku. Dziś swobodnie ogląda te programy ze zrozumieniem oraz czyta bez problemów książki w oryginale. Pan ten nie umie posługiwać się internetem i uczy się starymi metodami używając podręczników i słowników w formie książek. A my mamy tak wspaniałe ułatwienia!!
Czyli jak się chce to można wszystko niezależnie od wieku i metod.
Bierzmy się do pracy, Pozdrawiam i życzę powodzenia.

A ja myślałam, że jestem tutaj najstarsza. Mam 55 lat i zaczęłam uczyc się języka angielskiego. Dodało mi skrzydeł, że nie jestem osamotniona. Pomyślałam, ze na naukę nie jest za póżno. Pozdrawiam

cierpliwość, cierpliwość i jeaszcze raz cierpliwość. Dasz radę.

cierpliwość, cierpliwość i jeaszcze raz cierpliwość. Dasz radę.

ja mam 21 lat i też się nad tym zastanawiam :D Jednak jestem dobrej myśli. Tak to już jest - jednym nauka języka przychodzi łatwo, innym niestety nie. Najważniejsze to się nie poddawać i poświęcić tyle czasu ile to konieczne. Cierpliwość popłaca bo pomału widać efekty :)

na pewno dasz rade tadeusz! wez sobie do serca te wszystkie dobre rady i do roboty! ja mam 58 lat, jakies 10 lat temu znalazlem cytat jana pawla II, ktory uwazam za swietny: "nigdy nie rezygnuj, nie poddawaj sie, nie watp, ufaj." a na pewno bardzo duzo osiagniesz. trzym sie, mario55 (te 55 to moj rocznik ;)

Małą łyżeczką a systematycznie.Ja wracam do nauki po długiej przerwie.Jestem przed 50 i jeżdżę z synem na koncerty rockowe.Dasz radę

To dla tych którzy uważaja, że na naukę jest dla nich za późno;) I absolutely love this story........

"An 87 Year Old College Student Named Rose
The first day of school our professor introduced himself and challenged us to get to know someone we didn’t already know.
I stood up to look around when a gentle hand touched my shoulder. I turned round to find a wrinkled, little old lady beaming up at me
with a smile that lit up her entire being.
She said, “Hi handsome. My name is Rose. I’m eighty-seven years old. Can I give you a hug?”
I laughed and enthusiastically responded, “Of course you may!” and she gave me a giant squeeze.
“Why are you in college at such a young, innocent age?” I asked.
She jokingly replied, “I’m here to meet a rich husband, get married, and have a couple of kids…”
“No seriously,” I asked. I was curious what may have motivated her to be taking on this challenge at her age.
“I always dreamed of having a college education and now I’m getting one!” she told me.
After class we walked to the student union building and shared a chocolate milkshake. We became instant friends. Every day for the
next three months, we would leave class together and talk nonstop. I was always mesmerized listening to this “time machine”
as she shared her wisdom and experience with me.
Over the course of the year, Rose became a campus icon and she easily made friends wherever she went. She loved to dress up and she reveled in the attention bestowed upon her from the other students. She was living it up.
At the end of the semester we invited Rose to speak at our football banquet. I’ll never forget what she taught us. She was
introduced and stepped up to the podium.
As she began to deliver her prepared speech, she dropped her three by five cards on the floor. Frustrated and a little embarrassed she leaned into the microphone and simply said, “I’m sorry I’m so jittery. I gave up beer for Lent and this whiskey is killing me! I’ll never get my speech back in order so let me just tell
you what I know.”
As we laughed she cleared her throat and began, “We do not stop playing because we are old; we grow old because we stop
playing. There are only four secrets to staying young, being happy, and achieving success. You have to laugh and find humor every day.
You’ve got to have a dream. When you lose your dreams, you die.
We have so many people walking around who are dead and don’t even know it!There is a huge difference between growing
older and growing up.
If you are nineteen years old and lie in bed for one full year and don’t do one productive thing, you will turn twenty years old.
If I am eighty-seven years old and stay in bed for a year and never do anything I will turn eighty-eight.
Anybody can grow older. That doesn’t take any talent or ability. The idea is to grow up by always finding opportunity in change.
Have no regrets.
The elderly usually don’t have regrets for what we did, but rather for things we did not do. The only people who fear death are those
with regrets.”
She concluded her speech by courageously singing “The Rose.”
She challenged each of us to study the lyrics and live them out in our daily lives.
At the year’s end Rose finished the college degree she had begun all those years ago. One week after graduation Rose died
peacefully in her sleep.
Over two thousand college students attended her funeral in tribute to the wonderful woman who taught by example that it’s
never too late to be all you can possibly be .When you finish reading this, please send this peaceful word of advice to your friends and family, they’ll really enjoy it!
These words have been passed along in loving memory of ROSE.
REMEMBER, GROWING OLDER IS MANDATORY. GROWING UP IS
OPTIONAL.
We make a Living by what we get, We make a Life by what we give."

Tak tak tak i nawet jesli ktos mowi inaczej! Sluchaj siebie! Nigdy nie jest za pozno na nauke! Kto nie idzie do przodu ten sie cofa! Powodzenia

Tadeusz czytales pewnie ksiazke: Stary czlowiek i moze ;-) Poza tym towarzysz Gomulka raz powiedzial: Chciec to moc!