W języku angielskim istnieje kilka czasów i konstrukcji językowych, których możemy używać w kontekście przyszłych wydarzeń. Warto znać różnice między nimi, aby użyć formy właściwej dla danej sytuacji.
Za pomocą tego czasu możemy wyrazić chęć zrobienia czegoś. Najczęściej używa się go w kontekście spontanicznych decyzji i postanowień, ale także wstępnych (nie do końca pewnych) planów. Kiedy i w jakich sytuacjach powinniśmy używać Future Simple?
1. Kiedy podejmujesz decyzję i ją ogłaszasz:
There isn't any milk. I will buy it.
Nie ma wcale mleka. Kupię je.
2. Kiedy składasz obietnice i gdy coś oferujesz (np. pomoc):
I will help you.
Pomogę ci.3. Kiedy mówisz o podejrzeniach i przypuszczeniach co do przyszłości:
He will probably buy a new computer tomorrow.
On prawdopodobnie kupi jutro nowy komputer.4. Kiedy uprzejmie o coś prosisz:
Will you buy this dress for me?
Czy kupisz mi tę sukienkę?
Budowa zdań, pytań i przeczeń w czasie Future Simple to naprawdę nic trudnego. Zdania twierdzące tworzymu w następujący sposób:
podmiot + will + bezokolicznik + reszta zdania
My parents (podmiot) will buy (bezokolicznik) a new car next month.
Moi rodzice kupią nowy samochód w przyszłym miesiącu.
Julia: Moi rodzice kupią nowe mieszkanie w przyszłym roku.
Jak już wiemy (chociażby z naszego wpisu o tym, jak być uprzejmym po angielsku), w oficjalnej sytuacji należy posługiwać się pełnymi zdaniami i unikać skrótów. W mowie potocznej możemy jednak korzystać ze skrótów, czyli skróconej formy will - 'll (apostrof + ll).
I'll meet her at the shopping mall.
Spotkam się z nią w centrum handlowym.
Pamiętajmy! Do wyrażenia decyzji i planów, które zostały podjęte wcześniej niż w trakcie mówienia, nie używa się konstrukcji z will. W takich sytuacjach posługujemy się inną konstrukcją - o tym za chwilę.
W jaki sposób rozpoznać czas Future Simple? Posiada on kilka charakterystycznych określeń czasu:
tomorrow - jutro
soon - wkrótce
next week - w przyszłym tygodniu
next month - w przyszłym miesiącu
next year - w przyszłym roku
in the future - w przyszłości
Przejdźmy do zdań przeczących. Tworzymy je poprzez dodanie not do will. Ta zasada obowiązuje we wszystkich osobach (I/he/she/we will not). Możemy używać formy pełnej - will not, lub mniej formalnej formy skróconej - won't.
podmiot + will not / won't + bezokolicznik + reszta zdania
I (podmiot) won't buy (bezokolicznik) anything online.
Nie kupię niczego przez internet.
Julia: Nie kupię niczego przez internet, bo mój komputer nie działa.
Pytania w czasie Future Simple tworzymy, stawiając will przed podmiotem (inwersja):
Will + podmiot + bezokolicznik + reszta zdania + ?
Will you (podmiot) go (bezokolicznik) shopping with Jane next week?
Czy pójdziesz na zakupy z Jane w przyszłym tygodniu?
Czasu Future Simple możemy także używać do udzielania krótkich odpowiedzi na pytania zadane w tym właśnie czasie.
Julia: Kupisz dzisiaj trochę mleka?
Robert: Tak, kupię.
Pamiętajmy jednak, że w krótkich odpowiedziach twierdzących nie używamy formy skróconej. Odpowiadamy więc: Yes, I will., nie: Yes, I'll. W odpowiedziach przeczących możemy natomiast używać zarówno formy pełnej, jak i skróconej.
- Will you buy some milk today?
- No, I won't. / No, I will not.
- Kupisz dzisiaj trochę mleka?
- Nie, nie kupię.
Jeżeli chcecie poćwiczyć znajomość czasu Future Simple, przejdźcie do tej lekcji.
Konstrukcji be going to używamy, gdy mówimy o przyszłych zamiarach i intencjach.
podmiot + odmieniony czasownik to be + going to + czasownik w bezokoliczniku
I'm going to take her shopping tomorrow.
Jutro zamierzam ją zabrać na zakupy. (ta czynność jest moim zamiarem)
Julia: Zamierzamy kupić więcej książek.
Przeczenia w konstrukcji be going to tworzymy poprzez dodanie negacji not do czasownika be. Spójrzmy:
podmiot + to be + not + going to + czasownik w bezokoliczniku
They (podmiot) are not going to buy (bezokolicznik) more books.
Oni nie zamierzają kupować więcej książek.
Pytania natomiast tworzymy na zasadzie inwersji:
to be + podmiot + going to + czasownik w bezokoliczniku + ?
- Are you going to buy this book?
- Yes, I am. / No. I’m not.
- Czy zamierzasz kupić tę książkę?
- Tak, zamierzam. / Nie, nie zamierzam.
Laura: Zamierzasz kupić tę sukienkę?
Julia: Tak, zamierzam.
Jeżeli chcecie przećwiczyć konstrukcję be going to, przejdźcie do tej lekcji.
Present Continuous to czas teraźniejszy ciągły. Używamy go wtedy, gdy chcemy powiedzieć o ustalonych planach lub o czymś, co na pewno się wydarzy. Nie chodzi tutaj więc o prawdopodobną sytuację czy naszą spontaniczną decyzję, ale o realne do zrealizowania plany.
Laura: Co robisz po pracy?
Hannah: Kupuję coś mojemu bratankowi na urodziny.
Konstrukcja zdania twierdzącego wygląda następująco:
podmiot + to be + czasownik z “ing” + określenie czasu
She is working tomorrow evening.
Ona pracuje jutro wieczorem. (to pewne, postanowione)
Przeczenia w czasie Present Continuous tworzymy poprzez dodanie negacji not:
podmiot + to be + not + czasownik z “ing” + określenie czasu
I am/I’m not working tomorrow evening.
Nie pracuję jutro wieczorem.
Pytania w czasie teraźniejszym Present Continuous - co nie powinno nas zaskoczyć - tworzymy poprzez inwersję:
to be + podmiot + czasownik z “ing” + określenie czasu
Are you working tomorrow evening?
Czy pracujesz jutro wieczorem?
A teraz zadajemy sobie pytanie: skąd mam wiedzieć czy użyć Present Continuous, czy be going to, skoro jedno i drugie odnosi się do moich planów w przyszłości? Porównajmy tłumaczenie zdań w Present Continuous z tymi, w których użyto be going to:
He's going to get this coat.
On zamierza kupić ten płaszcz. (taki ma zamiar)
He's getting this coat.
On kupuje ten płaszcz. (to ustalony plan - niemal na pewno to się stanie)
Podsumowując, konstrukcja be going to również odnosi się do planów, ale takich, które są niepewne - to bardziej nasze zamiary niż coś, co wydarzy się na 100%.
Jeżeli natomiast nie mamy pewności, że w przyszłości coś się wydarzy i mówimy o czymś, co nie jest zaplanowane (przypuszczenie), użyjmy czasu Future Simple (will):
Robert: Myślę, że wygram ten mecz. (nie: I think I'm winning this match. - bo wygrywanie nie jest czymś, co można przewidzieć z góry)
Pamiętajmy jednak, że czas Present Continuous bywa niejednoznaczny - może być używany do mówienia o przyszłości i ustalonych planach, ale także o wydarzeniach, które dzieją się w tym momencie:
I'm buying oranges.
Kupuję pomarańcze.
Może to znaczyć:
- kupuję pomarańcze teraz
- będę kupować pomarańcze niedługo (mam to zaplanowane).
Aby uniknąć dwuznaczności możemy użyć be going to, by zaznaczyć, że mówimy o przyszłości:
I'm going to buy oranges.
Mam zamiar kupić pomarańcze. (Będę je kupować.)
Robert: Kupuję pomarańcze. (teraz)
Robert: Zamierzam kupić pomarańcze. (to mój plan)
Niektórych czasowników nie używa się w czasach ciągłych, takich jak na przykład Present Continuous. Należą do nich między innymi: know, be, see, need. Jeżeli chcemy użyć jednego z tych czasowników, musimy skorzystać z will oraz czasu Future Simple lub be going to.
I will be in the shopping mall next week. / I'm going to be in the shopping mall next week.
W przyszłym tygodniu będę w centrum handlowym.
Be going to używamy, gdy wyrażamy przypuszczenia oparte na obiektywnych przesłankach oraz gdy wiemy, że coś wydarzy się w przyszłości na podstawie tego, co możemy zaobserwować obecnie.
Look at the clouds! It's going to rain.
Popatrz na te chmury! Będzie padało. (ciemne chmury zwiastują deszcz)
Kiedy nie ma żadnych obiektywnych przesłanek do wyrażenia przypuszczenia, a nasza opinia bazuje na subiektywnym przekonaniu o czymś, zwykle używamy will:
I think it will rain tomorrow.
Myślę, że jutro będzie padać. (taka jest moja opinia)
She'll help us. She's a good person.
Ona nam pomoże. Ona jest dobrą osobą. (to przypuszczenie opiera się na mojej subiektywnej opinii
Za nami sporo teorii. Pora na praktykę! Utrwalcie wiedzę, wykonując lekcje i ćwiczenia w naszym kursie! Wykonajcie również quiz i sprawdźcie, czy wiecie, kiedy używać will, be going to oraz Present Simple.
W tabelce poniżej zamieściliśmy podsumowanie wpisu w pigułce. A teraz, dla relaksu, zafundujcie sobie seans Back to the Future! :)
