 | piotr.grela |
 | abmmichal |
|
NY-NY - Jeśli dobrze czytam, wymieniłeś trzy rodzaje angielskiego /i/. Chyba nie jest aż tak źle. Jest długie /i:/, które czyta się właściwie tak samo jak w polskim, np. week, feel, police
oraz krótkie /ɪ/ wymawiane między polskim /i/ a /y/ w wyrazach quick, worship, this. Nie tak trudno złapać różnicę, chociaż na pewno jest to coś nowego, bo w Polsce nie używamy krótkiego i. - 5 lat temu |
+3 |
|
parseq - Różnica jest nie tylko w długości ale i w wysokości dźwięku. Akurat to rozróżnienie jest dla dobrze znających niemiecki proste. Tam są zarówno obie długości jak i obie wysokości "i". Ponieważ moim ojczystym językiem jest tylko polski, nauczyłem się aby przy wymowie "ɪ" mówić (w niemieckim) praktycznie polskie "y" oraz nie rozciągać przy tym kącików ust na boki.
-
5 lat temu
|
+2 |
|
NY-NY - A ciekawe, jakoś nigdy nie zwracałem uwagi na to, że przy długim i dźwięk rzeczywiście jest wyższy. Krótkiemu i bliżej do polskiego y, niektórzy wprost wymawiają "will" jako "łyl", ale jednak to jest trochę bardziej miękkie.
-
5 lat temu
|
+2 |
Wykup dostęp, aby dodać komentarz.
Jak powinno się wymawiać angielskie "T" jak "T", "D" czy "ʔ"
Kiedy "u" czyta sié jako "a" jak w wyrazie" mum"
Dlaczego jestesmy na eTutor? Co wami kieruje?
Jeżeli w pisowni jest "ie", to wymawia się wysokie, czyste, słowiańskie " i".
Przykład: "bitten / bieten". - 5 lat temu
Wykup dostęp, aby dodać komentarz.