THE TRUTH about LANGUAGE LEARNING

Moim zdaniem przedmioty szkolne powinny być wykładane w dwóch językach polskim i angielskim, tak aby uczeń, mógł swobodnie korzystać z materiałów edukacyjnych i źródeł światowych.
Moim zdaniem polska edukacja powinna iść wzorem Finlandii a tak mam wrażenie, że cofamy się do czasów Bismarcka.

Aby zdobywać wiedzę w języku obcym trzeba znać ten język w stopniu dobrym.
Co do nauki angielskiego warto znać minimum 6000-9000 podstawowych słówek, potem dochodzą do tego czasowniki frazowe, idiomy, kolokacje czyli parę setek tysięcy :-)
Jako ludzie wykształceni, musimy móc porozumieć się na wszystkie tematy.

Ale zgadzam się, że nie ma sensu, na początku uczyć się na początku słówek z dziedzin, które nas na kompletnie nie interesują np. dla mnie są to nazwy pierwiastków rzadkich, futbol amerykański, nazwy botaniczne czy gatunki egzotycznych ryb...

Z wieloma poglądami Pana Vladimira nie do końca się zgadzam np. do korzystania tylko i wyłącznie ze słownika monolingustycznego.
To jest dobry pomysł, dla kogoś na poziomie C1, C2.
Sam wolę tłumaczenie polskie + plus w notatce angielski opis hasła.

Trochę ten nauczyciel jest zadufany w sobie. Warto słuchać i oglądać wielu różnych nauczycieli, każdy ma coś ciekawego do powiedzenia.
Wymowy tylko możemy uczyć się od naitive speakerów, gramatyki niezawsze.

Nie ma jednej metody nauki angielskiego. Każdy człowiek ma swoją ulubioną metodę.

Moim zdaniem gdy uczymy się słówek i zwrotow z Etutora, fiszek - szybciej i na trwale je lokujemy w pamięci dlugotrwałej.

Nie zgodzę się z tym, że słowniki dobrze uczą wymowy :-) Nie ma jednej i tylko poprawnej wymowy, pojedyńcze słówka inaczej się wymawia niż ciąg słów, zwłaszcza w mowie codziennej.

Czytanie książek po angielsku, daje nam wiedzę ale nie uczy wymowy, chyba, że posiłkujemy się nagraniem audio.
Poza tym czytając książkę bardziej się skupiamy na tym co czytamy niż na tym jak to jest napisane.

Autor Pan Vladimír, komunikatywnie posługuje się językiem angielskim ale jego akcent jest ciągle bardzo ciężki.

c.d.
Według mnie ma rację w tym, że ktoś kto zna tylko swój język ojczysty i nie zna żadnego obcego, nie jest zbyt wiarygodny jako nauczyciel.
Mam tu na myśli jako nauczyciel dla obcokrajowców.
Bo co on tak naprawdę wie o nauce języka obcego?
Przecież żadnego się nie nauczył.
Natomiast swoich rodaków może uczyć poprawności ich ojczystego języka, tu działają zupełnie inne zasady.

Nie wiemy, czy oni uczyli się czy przynajmniej starali się poznać jakiś obcy język.
Ale przyznasz, że ktoś, kto by znał i jednocześnie dawał rady innym, publicznie, z pewnością by się tym pochwalił.
A niestety, niewielu jest takich.

A poza tym, to chyba niezły twardziel na co dzień.

A wiesz, że do niego się przybierałam kilka razy, ale po około 2 minutach wyłączałam.
Jakiś taki za bardzo marketingowy, nie podoba mi się gestykulacja, ton głosu, i cały jakiś on taki bardziej sprzedawca niż znawca.
Ale rym ;)

Wymowa według słownika ma tą wadę, że zazwyczaj jedną wersję..

A w języku angielskim często nie ma tylko jednej tylko właściwej wymowy np. słówko "water"
Wiele regionalnych dialektów nie ma zapisu w żadnym ze słowników.

Melodyka języka angielskiego polega na tym, że wyrazy się łączą ze sobą, często samogłoski w nieakcentowanych sylabach przechodzi w dźwięk Schwa.

Posłuchajcie Lucy (ulubionej nauczycielki mojej i Michała) ale od drugiej minuty 2:22
https://youtu.be/ZZTV0Gwyo_Q

Tak, słowo pojedyncze może brzmieć inaczej niż w zdaniu, ale ja sprawdzałam wyrazy, kolokacje i tego typu rzeczy, które wydały mi się trudne na tamten czas.

Natomiast jeśli chodzi o słowniki to mnie interesuje tylko wymowa podręcznikowa, słownikowa i słowniki typowo angielskie.
Nie zaglądam do Webstera, choć mam też wersję papierową, do Diki sporadycznie, bo uważam, że jest on bardziej amerykański niż angielski.

Dialektów na moim etapie nauki w ogóle nie dotykam.
Prawdę mówiąc one mnie zupełnie nie interesują.

Myślę też, że jest jednak standard j. angielskiego, który jest nauczany w podręcznikach, w słownikach, wymagany na egzaminach.
To jest wzorzec.

A, że każdy, w zależności od miejsca pochodzenia mówi inaczej, po swojemu, to nie znaczy, że to jest złe, albo w druga stronę, że to jest poprawna angielszczyzna.
Jak jest komunikatywny, zrozumiały to w porządku.