przymiotnik dzierżawczy - czy konieczny?

Używanie zaimków dzierżawczych, tak często jak się da, a nawet częściej (jakkolwiek nienaturalnie może to dla Polaka wyglądać), jest normą w języku angielskim. Dlatego nawet mówiąc o częściach ciała np:

I've broken my leg. = Złamałam nogę.
My head hurts. = Boli mnie głowa.
My teeth are sore. = Bolą mnie zęby

Używamy zaimków dzierżawczych. W polskim nie jest to potrzebne, ponieważ, mówiąc "Boli mnie ząb", wiadomo, że chodzi o mój ząb, a nie o ząb kogoś innego.

Pytanie dotyczyło zaimka dzierżawczego, czyli "mój, twój, jej, jego itp." Tego też dotyczyła moja odpowiedź:)

Teraz pyta Pani o przedimek określony i nieokreślony, a to już jest całkiem inna sprawa.

Szczegóły użycia przedimków określonych i nieokreślonych znajdzie Pani tutaj: https://www.etutor.pl/lekcje/strona/?id=50

Jeśli chodzi o przykłady podane przez Panią, to:

I undressed and got into the pyjamas. = Rozebrałem się i włożyłem piżamę.

tu przedimek określony "the" pojawia się, ponieważ chodzi o konkretną piżamę.
Jednak zdanie to mogłoby wyglądać tak:

I undressed and got into my pyjamas. = Rozebrałem się i włożyłem (moją) piżamę.

i tutaj pojawia się rzeczony zaimek dzierżawczy, który tak bardzo lubi pojawiać się w angielskim

drugi przykład:

I need to put some air in the tyres.= Muszę napompować opony.

tutaj przedimek określony "the" sugeruje, że chodzi o konkretne opony.

I need to put some air in my tyres. = Musze napompować (moje opony)

To zdanie sugeruje, że chodzi o opony należące "do mnie" lub "do mojego auta".

Używając zaimka dzierżawczego gdzie tylko można nie musimy sie zastanawiać jaki przedimek zastosować czy "a" czy "an" czy "the".Czyli małe ułatwienie.